Prenatale screening | twijfel over de 20 weken echo

15 januari 2015

Waarschijnlijk is het moeilijk te geloven, maar ik heb 2 gezonde dochters op de wereld gezet zonder prenatale screening. Nu ik aan de vooravond sta van het Structureel Echoscopisch Onderzoek (SEO) twijfel ik. Moet ik wel een 20 weken echo laten doen?

Bij de zwangerschap van miss G vond ik het niet nodig. Ik was begin 20. Volgens alle statistieken viel ik niet in een risicodoelgroep. Zelf stond ik er ook nog niet echt bij stil: ik was zwanger! Genoot van al het nieuwe. Wat er eventueel allemaal fout kon gaan, dat zou ik dan wel zien. Wel deed ik een pret-echo want ik wilde graag het geslacht van mijn kind weten.

Inhoud van dit blog

0.1 Waarom ik tot nu toe niet aan prenatale screening deed

1 Prenatale screening

Waarom ik tot nu toe niet aan prenatale screening deed

Nu mij de derde keer weer een twintig weken echo werd aangebonden, ben ik maar eens op het aanbod in gegaan. Ik weet dat sommige vrouwen nu pas beginnen, maar toch ik voel me soms best oud. Mijn oudste kreeg ik begin 20 en nu begin 30 voelt het anders. Tegenwoordig zijn er meer procedures en in zekere zin voelt het professioneler. Misschien is dat onbewust ook wel de reden dat ik deze keer wél voor prenatale screening koos.

Maar nu de datum in zicht komt twijfel ik. Heb ik er wel goed aan gedaan? Hoe reageer ik als men iets vindt wat afwijkt of anders is dan zou moeten? Ignorant is bliss. Er zit ook een heerlijke rust in niet alles te weten. Want alhoewel het misschien handig kan zijn, vooraf te weten of je baby down syndroom heeft, een open ruggetje of iets anders. Ken ik ook de verhalen van moeders die de laatste paar maanden van hun zwangerschap behoorlijk in de zenuwen zaten. Dat men tijdens de screening vond dat iets een beetje afweek waardoor ze meteen een afspraak met de gynaecoloog kregen voorgeschoteld.

Prenatale screening

In Nederland komt elke zwangere vrouw in aanmerking voor prenatale screening. Dat je er recht op hebt, betekent niet dat het verplicht is. De verloskundige kan je daar meer informatie over geven. Prenatale screening is onderzoek naar je ongeboren baby. Men berekent hoe groot de kans is dat je kind het syndroom van Down heeft of een open ruggetje.

Op de website van het RIVM staat “De meeste zwangerschappen verlopen zonder problemen. Gelukkig komen veel kinderen gezond ter wereld. Screeningen tijdens de zwangerschap en net na de geboorte onderzoeken de aanwezigheid van eventuele complicaties, ziekten en aandoeningen. Doel hiervan is zo snel mogelijk met een behandeling te beginnen of handelingsopties te bieden”

Welke vormen van prenatale screening zijn er?

Er zijn verschillende vormen van prenatale screening.

Bloedonderzoek
Combinatietest
Tripletest
Structureel Echoscopisch Onderzoek (SEO): 20-wekenecho

Update: Sinds 1 april 2017 is het ook mogelijk een NIPT test te laten doen. Met deze test wordt onderzocht op down-, edwards- en patausyndroom.

Structureel Echoscopisch Onderzoek: de 20-wekenecho

Morgen staat voor mij een Structureel Echoscopisch Onderzoek gepland. Dit wordt in de volksmond ook wel de 20-wekenecho genoemd. Tijdens deze uitgebreide echo die wordt uitgevoerd in het Centrum voor Prenatale Diagnostiek bekijkt de echoscopist in een 30 – 45 minuten of mijn ongeboren baby eventuele lichamelijke afwijkingen heeft. Onder lichamelijke afwijkingen kan je het volgende verstaan:

open rug ( spina bifida);
open schedel;
klompvoet;
lipspleet (schisis);
hartafwijkingen;
problemen met de nieren (nierafwijkingen);
breuk of gat in de buikwand ( buikwanddefect);
breuk of gat in het middenrif;
Ontwikkeling van botten, armen en benen.

bron: RIVM

Verder wordt je baby’s groei ook nog eens een keer uitgebreid opgemeten. En onderzoekt men of er voldoende vruchtwater aanwezig is. Een 20 weken echo is geen garantie op een gezond kind.

Centrum voor Prenatale Diagnostiek

De uitslag van het onderzoek krijg je meteen na het onderzoek. Is er door de 20 wekenecho een vermoeden op een lichamelijke afwijking, dan kom je in aanmerking voor een vervolgonderzoek. Dat wordt meestal gedaan in het Centrum voor Prenatale Diagnostiek. Hier krijg je een uitgebreid echoscopisch onderzoek. Dit heet: een geavanceerd ultrageluid onderzoek (GUO). Eventueel kan je daarna op advies van de arts en afhankelijk van de gevonden afwijking nog een vruchtwaterpunctie laten doen.

Waarom ik tot nu toe niet aan prenatale screening deed.

Maar nu de datum in zicht komt twijfel ik. Heb ik er wel goed aan gedaan? Hoe reageer ik als men iets vindt wat afwijkt of anders is dan zou moeten? Ignorant is bliss. Er zit ook een heerlijke rust in niet alles te weten. Want alhoewel het misschien handig kan zijn, vooraf te weten of je baby down syndroom heeft, een open ruggetje of iets anders. Ken ik ook de verhalen van moeders die de laatste paar maanden van hun zwangerschap behoorlijk in de zenuwen zaten. Dat men tijdens de screening vond dat iets een beetje afweek waardoor zen meteen een afspraak met de gynaecoloog kregen voorgeschoteld.

Twijfel over prenatale screening

Door mijn sikkelcelziekte is een zwangerschap al een medische aangelegenheid. Eerlijk gezegd word ik een beetje gek van alle medici die ook deze derde keer nog steeds niet met elkaar op een lijn zitten. Iedereen roept wat en vindt zijn/haar eigen diagnose het belangrijkst. Ik ben bang dat ze straks iets ontdekken waardoor het helemaal een medisch circus gaat worden. Uit mijn omgeving ken ik verhalen van vrouwen die er achteraf spijt van hebben gehad dat ze tijdens hun zwangerschap meededen aan prenatale screening.

Vooral om de onnodige stress die het uiteindelijk veroorzaakte. Vaak bleek bij geboorte helemaal niks aan de hand met de desbetreffende baby’s. Zelf weet ik nog heel goed hoe men tijdens de zwangerschap van miss G in de laatste weken opeens paniek begon te zaaien. Op een van de laatste echo’s vond men haar te klein. Lachend, wuifde ik die argumentatie weg. Zelf ben ik ook niet erg groot: kleine moeder, kleine baby. Maar voor ik het goed en wil wist, moest ik nog een rondje langs het ziekenhuis en vaker naar de verloskundige.

Uiteindelijk bleek miss G bij de geboorte met haar 53 cm allesbehalve klein. Prenatale screening kan een heel goed hulpmiddel zijn maar ik ken dus ook de nadelen. Hoe dan ook. Aan het eind van de week heb ik mijn 20 weken echo en weet ik wat ‘het’ is.

Ook leuk om te lezen: