Schoolkeuze Schoolkind

Waarom mijn kinderen niet op een zwarte school zitten

22 oktober 2015
zwarte scholen-is dit wit genoegvoor u-GoodGirlsComapny-schoolkeuze

“Hoe kun je dat nu zeggen?! Jij bent zelf zwart!”, klonk het vol ongeloof uit de mond van mijn collega die ik uitlegde waarom mijn kinderen niet op een zwarte school zitten. Bewust niet, omdat ik dit zo heb uitgekozen. Ging haar kind naar een zwarte school? Nee. Zij woonde in een klein dorpje ver weg in de provincie. Zo eentje waar kinderen nog gewoon namen zoals Klaas, Henk-Jan, Geertje en Neeltje dragen. Gewoon, omdat die namen al jaren in de familie voorkomen. Wat vroeger goed was, is dat nu nog steeds. Toch? Had ik iets schokkends gezegd? Nee, ook dat niet.  Toch roept het altijd bijzondere reacties op wanneer ik zoiets zeg.

Noem me naief maar ik was er vanuit gegaan dat ik ook iets mocht zeggen over witte en zwarte scholen. Iets met vrijheid van meningsuiting en dat ik ook Nederlands ben. Maar in de discussie over witte en zwarte scholen blijkt dat dus niet zo te zijn. Die discussie lijkt voornamelijk te zijn voorbehouden aan mensen die ‘blank’ zijn. Ik- vrouw met  Nederlandse achternaam getrouwd met Nederlandse man- val daar dus niet onder.  Onbewust  zegt het natuurlijk ook weer wat over waar ik blijkbaar thuis zou horen.

Het gaat wel om je kinderen

Hier een gesprek over voeren, roept reacties op. Meestal ongenuanceerd en op basis van onderbuik gevoelens. Als ik precies dezelfde redenen gebruik om uit te leggen waarom mijn kinderen niet naar de streng christelijk school gaan- ook al voed ik ze in dat geloof op- vinden mensen dat een stuk begrijpelijker. Krijg je reacties als “Het gaat nu eenmaal wel om het onderwijs van je kinderen” of “Uiteindelijk gaat het er natuurlijk wel om dat ze een bepaalde basis hebben…de rest kunnen ze thuis ook leren.” Gelukkig beseffen steeds meer mensen door acties zoals dit dat ook gekleurde mensen niet zitten te wachten op zwarte scholen.

Vol is vol

Je hoeft niet eens in Amsterdam-Zuid te wonen om je druk te maken over het onderwijs van je kinderen. In de grote stad heb je namelijk het fenomeen witte en zwarte scholen. Ook  zijn Cito-uitslagen doorslaggevend. Hierdoor komt het dat sommige scholen ‘vol’  zitten. En je weet:  vol is vol. Reden voor sommige scholen om met een aannamebeleid te werken. Broertjes en zusjes van leerlingen die al op school zitten, krijgen voorrang boven eventuele andere kindertjes. Sorry, survival of the fittest. Het houdt ongewenste typetjes in elk geval buiten de schoolpoorten.
Dus wat doe je als ouders? Zodra je kindje geboren is, schrijf je het in voor een school. Niet 1 school, maar verschillende. Het spreekt voor zich dat je favoriete topschool natuurlijk op de eerste plaats staat. En je er alles aan doet om je kind daar te krijgen.

Op bezoek bij de zwarte school in de wijk

In de eerste paar jaren van mijn oudste dochters leven, hield ik me er totaal niet mee bezig. Leerplicht gold toch vanaf 5 jaar? Dus waarom zou ik mij er eerder druk om maken dan 6 maanden voor haar 4de verjaardag?
FOUT! Het kind was ‘al’ ruim tweeënhalf voordat we ons een beetje begonnen te oriënteren. We hadden ‘nog maar’  anderhalf jaar. Toentertijd woonde ik in zo’n prachtwijk. Iets waar men toen nog heilig in geloofde. Tegenwoordig ziet men in dat het integratie niet bevordert. Als eerste keek ik rond op het schooltje in de wijk,

Al snel kwam ik tot de conclusie dat mijn dochter straks een van de weinigen zou zijn met een redelijk uitspreekbare voor- en achternaam. Niks mis mee, maar toch… Daarnaast zou ze extra taalles krijgen. Dat werd nu eenmaal zo gedaan omdat de overige leerlingen een achterstand uitdaging hadden op het gebied van taal. Leuk, maar ze praatte al vrij goed en ik zag die extra les liever gestoken worden in een klasje Engels, Spaans, Chinees of een andere wereldtaal. Of dit mogelijk was. Er werden immers toch extra lessen gegeven, toch?  Nee, dat was het niet. Daarmee verdween mijn enthousiasme om mijn kind in eigen wijk op de zwarte school te doen.

Alleen maar nette mensen

Vandaar gingen we naar het andere uiterste ‘ een witte school’. Prachtige klein schooltje gelegen aan een mooi park. Er was een leerlingenstop maar als we snel een besluit namen, kon de directeur ons er nog wel tussen krijgen beloofde hij. En konden we meteen onze 1 jarige dochter inschrijven. We zagen er immers uit als nette mensen. En dit was een schooltje voor alleen maar nette mensen. Dochterlief liep timide aan de hand mee terwijl we een rondleiding kregen. Overal zaten leerlingen met namen als Sterre, Olivier en Valentijn. De enige ‘donkere’ kindertjes waren waarschijnlijk of geadopteerd of halfbloedjes. Dochter vond het totaal niks. Dus besloten we er vanaf te zien. We belden netjes af want dat doen nette mensen.

Een leuk  gemêleerd schooltje

Uiteindelijk kwamen we terecht bij de school waar ze nu al weer 5 jaar op zit. “Een leuk gemêleerd schooltje”, prees een voormalig  collegaatje de school aan. Ironisch genoeg, zegt zo’n zin alles. Normale mensen hebben het over gemengd of iets in die trant. Nee, de school is niet wit, is niet zwart maar een klein, heel klein beetje zwart wit.
Toch gaf dat niet de doorslag. Mijn dochter voelde zich er thuis. Vanaf de eerste keer dat we er gingen kijken was ze op haar gemak. Ik weet duidelijk wat ze op school leert. En wat de basis is om mee naar het middelbaar onderwijs te gaan. Die extra lessen? Die krijgt ze ook. Niet omdat ze achterloopt, maar juist omdat ze voorop loopt. Ik vind het fijn dat de school haar die ruimte biedt en de lesstof zo aanpast waardoor ze uitgedaagd blijft.

Een school kiezen is best lastig. Er zijn zoveel verschillende aspecten die mee spelen. Het gaat wel om het onderwijs van je kind. Maar ook om de kansen die het daardoor krijgt. Van mij hoeven ze echt niet allemaal universiteit te doen. Ooit zullen ze hun eigen keuzes daarin maken. Maar ik hoop ze in elk geval een goede basis te hebben mee gegeven.

Zit jouw kind op een zwarte school?  Wat vond jij belangrijk bij de schoolkeuze van je kinderen?

  • Reply
    Nathalie
    23 november 2015 at 19:15

    Ik vind dat net een goede keuze. Ik ben zelf leerkracht in België en ook wij hebben in grootsteden “last” van concentratiescholen. Het is beter om een gezonde “gemengde” school te hebben. Voor alle vlakken eigenlijk! 🙂

  • Reply
    Vlijtig Liesje
    23 oktober 2015 at 11:32

    Ik koos in eerste instantie voor een school die me qua sfeer erg aansprak. Maar toen ik mijn vierde kind kreeg bleek dit logistiek lastig en kozen we daarom voor de buurtschool. Die was redelijk gemengd.

    Nu zitten ze inmiddels allemaal op een middelbare school.

    • Reply
      Josan
      27 oktober 2015 at 11:20

      Op een gegeven moment windt het praktische. Ik ben mij nu ook al aan het orienteren voor baby.

  • Reply
    Whitney
    22 oktober 2015 at 21:10

    Ik ben ook totaal nog niet bezig met basisscholen. Woon ook echt in een dorp, zie de laatste tijd wel meer kleur om het maar zo te zeggen. Vind dat zelf wel fijn. Heb gemixte kinderen, met moeilijke uitspreekbare namen dus dat word nog wat. Voor ons is het ook van belang hoe de kinderen zich er voelen, eerst maar eens naar de peuterspeelzaal.

  • Reply
    Tewa
    22 oktober 2015 at 16:02

    Bedoel je trouwens een krachtwijk? Of is het een intended pun: prachtwijk?
    ik woon nu ook in een zogeheten krachtwijk met veel zogezegd zwarte scholen. Waar ik me soms erg aan stoor is dat men bij een zwarte school meteen denkt aan een slechte school! Niet alle zwarte scholen hebben een taalachterstand of een lage cito score.
    Sterker nog ik ken een school met een hele hoge cito score waar de kinderen alsnog op de middelbare school allerlei achterstanden blijken te hebben. Zulke maatstaven zeggen dus vaak niets.
    Zoals jij ook in je artikel aangeeft: waar voelt je kind zich het fijnst? Dat is het belangrijkst! Natuurlijk wil je het allerbeste voor je kind, maar een witte school is dat zeker niet per definitie.

    • Reply
      Josan
      22 oktober 2015 at 19:12

      Ik dacht echt dat het prachtwijk heette

  • Reply
    Jeanine
    22 oktober 2015 at 15:54

    Ik begrijp je Josan. Hier in het dorp waar ik woon ook een ‘witte’ school met 1 of 2 geadopteerde kinderen. Ik was zelf juist bang dat mijn zoontjes door deze school een beetje een vertekend wereld beeld zouden krijgen maar het valt gelukkig reuze mee maar wat mij betreft hadden ze best op een wat minder witte school mogen zitten.

    • Reply
      Josan
      22 oktober 2015 at 19:13

      Ja, je hebt het soms niet voor het kiezen. Wat mij betreft is of mijn kind zich er thuis voelt doorslaggevend

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

[instagram-feed feed=2]